Ne zamandır benim kitaplığın (malum bir de Eylül'in kitaplığı var) rafında duruyordu. İnce bir kitap, ama elim bir türlü gidip okuyamadım. Havalar soğuyup evlere kapanınca sıra biriken kitaplara geldi. Şöyle ayaklarımı pufuma uzatıp, kahvemi alıp başladım okumaya...
Nasıl güzel bir kitap anlatamam size, işgal edilmiş bir kasabada yaşananlar hem işgal edenin hem de işgal edilenin gözünden anlatılıyor. Bir yanda uzun yıllardır huzur içinde yaşayan, savaşmayı unutmuş kasaba sakinleri(!) diğer yanda işgal eden ama savaşmaktan yorulmuş, askercilik oynamaktan yorulmuş ve yaptıklarını sorgulamaya başlamış askerler.
Ülkem işgal edilirse ne yapardım acaba diye düşündüm. Eski insanlardan ne kadar farklı şartlarda yaşıyoruz. Bir sürü konforumuz var. Evler bir düğmeye basınca ısınıyor, yemekler öyle, çamaşırlar el değmeden yıkanıyor, kuruyor vs vs... Yani kaybedecek çok şeyimiz var hayata karşı. Savaş halinde olsak acaba ninelerimiz gibi fedakar olabilecek miyiz diye düşündüm. Herkes aynı düşünce tarzında değil biliyorum ama söz konusu vatan ise gerisi teferruattır diyebilecek ve bunu uygulayabilecek kaç kişi çıkar acaba?
118 sayfada anlatılanlar 1000 sayfaya bedel, bazı cümleler insanı çok etkiliyor. Heleki ülkemizin şu anki hali düşünülünce... Çok uzatmadan ''kitabı mutlaka ama mutlaka edinin, okuyun ve okutun'' diyorum veee size kitabın arkasında yer alan ve sizi uyandıran cümleleri buraya not düşüyorum:
''Özgür insanlar savaş çıkarmazlar ama savaş çıkmışsa, yenilseler bile savaşa devam ederler. Bu yüzden küçük çatışmaları sürü zihniyetli halklar, savaşları da özgür insanlar kazanır.''
3 yorum:
Evet kitabı ben de okudum. Beğendim. Siz de çok güzel anlatmışsınız. Teşekkürler
Sayın yorumcu, beğenmenize sevindim.
Selamlar
Yorum Gönder